اثر تمرین هوازی و مقاومتی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و نیمرخ لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن

چکیده عنوان پایان نامه تأثیر تمرینات مقاومتی و هوازی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و لیپیدهای پلاسما در زنان دارای اضافه وزن نام دانشجو سمیه دستی گردی هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و لیپیدهای پلاسما در زنان دارای اضافه وزن است. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. 38 زن داوطلب دارای اضافه وزن (میانگین سن 70/5 ±48/38 سال، نمایه توده بدنی 65/3 ±82/28 کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی 39/3 ± 34/36 درصد و نسبت دور کمر به دور لگن 04/0 ± 85/0 ) به طور تصادفی در3 گروه قرار گرفتند.14 آزمودنی در گروه تمرین هوازی (50 دقیقه در روز، 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره، 4 روز در هفته)، 14 آزمودنی در گروه تمرین مقاومتی ( 50 دقیقه در روز، 70-60 درصد یک تکرار بیشینه، 4 روز در هفته) و 10 آزمودنی نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. نمونه های خون آزمودنی ها در حالت ناشتا جمع آوری و به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی ویسفاتین، لیپیدها (tg، tc، ldl و hdl)، انسولین و گلوکز در قبل و پس از 2 ماه تمرین مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی فرض تحقیق و استخراج نتایج، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd در سطح 05/0< p استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، سطوح پلاسمایی ویسفاتین و انسولین در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 >p)؛ همچنین bmi، whr و درصد چربی نیز در گروه های تجربی به طور معنی داری کاهش یافت (001/0 > p). بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان اظهار کرد که کاهش پلاسمایی ویسفاتین که در اثر تمرین مقاومتی ایجاد می شود، احتمالاً ناشی از کاهش وزن و تغییرات ایجاد شده در ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن می باشد. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی، تمرین هوازی، ویسفاتین، لیپیدهای پلاسما، زنان دارای اضافه وزن. چکیده عنوان پایان نامه تأثیر تمرینات مقاومتی و هوازی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و لیپیدهای پلاسما در زنان دارای اضافه وزن نام دانشجو سمیه دستی گردی هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطوح استراحتی ویسفاتین و لیپیدهای پلاسما در زنان دارای اضافه وزن است. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. 38 زن داوطلب دارای اضافه وزن (میانگین سن 70/5 ±48/38 سال، نمایه توده بدنی 65/3 ±82/28 کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی 39/3 ± 34/36 درصد و نسبت دور کمر به دور لگن 04/0 ± 85/0 ) به طور تصادفی در3 گروه قرار گرفتند.14 آزمودنی در گروه تمرین هوازی (50 دقیقه در روز، 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره، 4 روز در هفته)، 14 آزمودنی در گروه تمرین مقاومتی ( 50 دقیقه در روز، 70-60 درصد یک تکرار بیشینه، 4 روز در هفته) و 10 آزمودنی نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. نمونه های خون آزمودنی ها در حالت ناشتا جمع آوری و به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی ویسفاتین، لیپیدها (tg، tc، ldl و hdl)، انسولین و گلوکز در قبل و پس از 2 ماه تمرین مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی فرض تحقیق و استخراج نتایج، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd در سطح 05/0< p استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، سطوح پلاسمایی ویسفاتین و انسولین در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 >p)؛ همچنین bmi، whr و درصد چربی نیز در گروه های تجربی به طور معنی داری کاهش یافت (001/0 > p). بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان اظهار کرد که کاهش پلاسمایی ویسفاتین که در اثر تمرین مقاومتی ایجاد می شود، احتمالاً ناشی از کاهش وزن و تغییرات ایجاد شده در ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن می باشد. واژه های کلیدی: تمرین مقاومتی، تمرین هوازی، ویسفاتین، لیپیدهای پلاسما، زنان دارای اضافه وزن.